Ο Παναθηναϊκός μαθαίνει λεξούλες!


Το gazzetta εξηγεί γιατί πρέπει να... πανηγυρίζει ο Παναθηναϊκός, αναλύει τα τέσσερα λάθη που τον έφεραν 4ο, συγκρίνει αποδόσεις «Καμπ Νόου»-ΟΑΚΑ και αποκαλύπτει τις νέες λεξούλες που του έμαθε ο Φερέιρα!

Ας μιλήσουμε για ποδόσφαιρο. Για Champions League δηλαδή. Διότι αυτό που παίζεται στο ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί να ηδονίζει τους κατά περίσταση νικητές, όμως δεν είναι ποδόσφαιρο. Θέατρο σκιών μπορεί, με μαριονέτες που κουνιούνται ανάλογα από τα αφεντικά τους.

Στο αληθινό ποδόσφαιρο, αυτό που αγαπούν όλοι ανεξαρτήτως προτίμησης, υπάρχει μια ομάδα που κρύβει την μπάλα και σε κάνει να χάνεις τη μιλιά σου με τον διαολεμένο τρόπο που αναπτύσσεται. Κι όμως. Το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ πιστοποίησε ότι παίζει μπάλα που πιθανότατα θα γραφτεί στην ιστορία ως μία από τις καλύτερες ομάδες που ανέδειξε ο πλανήτης, αλλά δεν είναι ανίκητη!

Ο Παναθηναϊκός έχασε με τρία γκολ διαφορά, ενώ στη Βαρκελώνη... Μικρή η διαφορά θα πείτε. Η εικόνα ωστόσο που είχε στο γήπεδο ήταν σαν τη μέρα με τη νύχτα. Σαν να συγκρίνεις ομάδα τσουρουκάδων με ομάδα ποδοσφαίρου. Ο Παναθηναϊκός του πρώτου ημιχρόνου, που είχε κατοχή 26% (μια και έγινε τόση φασαρία μετά το πρώτο παιχνίδι για το αντίστοιχο ποσοστό) ήταν μια κανονική ομάδα. Με αδυναμίες; Ναι. Αλλά ομάδα. Με αλληκοκαλύψεις και κυρίως με σχέδιο.

Απέναντι στην Μπαρτσελόνα θα ήταν κωμικό να ζητήσει κάποιος passing game και επιθέσεις κατά κύματα. Ούτε καν αντεπιθέσεις ανά λεπτό. Εκεί που ο Φερέιρα φάνηκε να βάζει μια πρώτη σφραγίδα ήταν στην ΤΑΚΤΙΚΗ. Άγνωστη λέξη για τον Παναθηναϊκό μέχρι πρόσφατα. Κι ακόμα πιο άγνωστη η ΟΡΓΑΝΩΣΗ και η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ πάνω στην μπάλα.

Ο Πορτογάλος εντόπισε το… σχεδόν προφανές. Ότι η Μπάρτσα επιτίθεται μόνο από τον άξονα. Ποτέ δεν βγάζει σέντρες, σπάνια επιχειρεί πλαγιοκοπήσεις και περισσότερο πάει την μπάλα στο πλάι για να ανοίξει το πλάτος της επίθεσης επαναφέροντας την μπάλα στους κεντρικούς που καραδοκούν για την κάθετη πάσα και κίνηση. Μόνο ο μαθητευόμενος προπονητής Νιόπλιας δεν το είχε δει στο Καμπ Νου (φορτώνοντας τα άκρα αντί για τον άξονα) και δέχθηκε 30 κλασικές ευκαιρίες με τον ίδιο τρόπο! Ο Φερέιρα ήταν και άτυχος που στην πρώτη ευκαιρία δέχθηκε γκολ και τα τρία τέρματα επετεύχθησαν με ασύλληπτη αποτελεσματικότητα σε σχέση με τις ευκαιρίες.

Εκείνο που μένει στο τέλος δεν είναι τόσο το 0-3 (που στο τέλος θα… καταντήσει και τιμητικό σκορ για τον οποιονδήποτε αντίπαλο της Μπάρτσα) αλλά ο αποκλεισμός. Αποκλεισμός… διασυρμός έχοντας ξεκινήσει από το δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας και με αντιπάλους που ένας κανονικός Παναθηναϊκός θα τους είχε καταπιεί. Αν όμως δεν δουλεύεις και κοροϊδεύεις, αυτό θα είναι το αποτέλεσμα. Η μπάλα τιμωρεί. Κι ο Παναθηναϊκός παίρνει στο τέλος 100% αυτό που άξιζε. Να έχει παίξει πέντε παιχνίδια και να μην απολαμβάνει κανένα.

Διότι στο ελληνικό πρωτάθλημα μπορείς εύκολα να ξεγελάσεις τις αδυναμίες σου. Όταν περνάς τα σύνορα θα πρέπει να τα έχεις όλα.

Να είσαι προετοιμασμένος. Ο Παναθηναϊκός ήταν πιο αδιάβαστος κι από τους μαθητές που παραδίδουν λευκή κόλλα.

Να έχεις τακτική. Ο Παναθηναϊκός «τσακώθηκε» μαζί της από τότε που έφυγε ο Τεν Κάτε.

Να έχεις ποδοσφαιριστές-τρεχαντήρια. Ο Παναθηναϊκός είχε μαούνες.

Να έχεις πίστη και αυτοπεποίθηση σε αυτό που κάνεις. Ο Παναθηναϊκός έμοιαζε έτοιμος να καταρρεύσει στην πρώτη στραβή πριν αυτή γίνει.

Στο τέλος τέλος, την τύχη του πρέπει να ευλογεί ο Παναθηναϊκός που το ταξίδι στην Ευρώπη ολοκληρώνεται, διότι μόνο ζημιά προκάλεσε στο πρεστίζ του και με το υπάρχον υλικό ήταν και δύσκολα αναστρέψιμη…
gazzetta.gr 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο Άδωνις φαντάζεται μέρες του 1917

Ο Άδωνις Γεωργιάδης από την ασφάλεια του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που φρουρείται σαν «αστακός», ρίχνει κλεφτές ματιές έξω, στην πλατεία...