Νικόλας Βασιλαράς
Γράφω πριν το ματς με την Μίλαν. Φυσικά και θα το δω, αλλά χωρίς ιδιαίτερη αγωνία καθώς θεωρώ πως έχω ήδη μια σαφή εικόνα του φετινού Παναθηναϊκού. Και συμφωνώ με αυτό που λένε και οι περισσότεροι φίλοι της ομάδας: Ότι δηλαδή το δείγμα παραείναι καλό.
Από αυτό εδώ το blog σημειώθηκε και τις προηγούμενες φορές ότι αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός δεν παίζεται. Και για τον Λίνεν, που… δυστυχώς έφυγε νωρίς, τα είπαμε και για τον Ριέρα και τα «ούζα» και για όλα εκείνα για τα οποία προσπάθησαν τεχνηέντως κάποιοι να… τρομοκρατήσουν το τριφύλλι, ενώ στην ουσία επρόκειτο για μια «φούσκα».
Πλέον και οι τυφλοί είδαν, οι μουγγοί μίλησαν, το παρδαλό κατσίκι γέλασε και το σλόγκαν «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς» βρήκε την πλήρη έκφρασή του, διότι τα ρημάδια τα γραπτά μένουν. Για να μην μακρηγορούμε λοιπόν θα πω απλά ένα πράγμα: Ο Παναθηναϊκός ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ δεν έχει να φοβάται τίποτα απολύτως από τον Ολυμπιακό. Για πλάκα τον έχει.
Το μόνο σημείο που χρίζει προσοχής είναι το εξωαγωνιστικό. Στον Πειραιά η ατάκα «πρωτάθλημα με κάθε τρόπο» ποτέ δεν τους χάλασε. Ακόμη και τις χρονιές που δεν μπορούσαν καν να πατήσουν την περιοχή του αντιπάλου, ηδονιζόντουσαν να το παίρνουν με… πέναλτι έξω από αυτή. Και εκεί θα προσπαθήσουν να χτυπήσουν, αυτό θα είναι το τελευταίο τους χαρτί.
Αν διατηρηθεί λοιπόν η ισονομία που επανήλθε, ιδιαιτέρως πέρσι, τότε ας γίνει από τώρα η απονομή για να τελειώσει η ιστορία. Άλλος τρόπος να χαθεί αυτό το πρωτάθλημα ΔΕΝ υπάρχει.
Το μεγαλύτερο δε όπλο για τον Παναθηναϊκό είναι (μην γελάτε) ο… Κόκκαλης. Όσο θα παραμένει, έστω και μικρό ποσοστό, στον Ολυμπιακό οι πολυμετοχικές κόντρες θα είναι πταίσμα μπροστά στον «πόλεμο» που θα κάνει στον Μαρινάκη. Θα το δείτε στην πορεία. Ή μήπως δεν το έχετε δει ήδη με τον Λίνεν που του φόρτωσε; Welcome to the club λοιπόν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου