"Πάνε μόλις λίγες ώρες μετά το χαμό ενός αιώνιου έφηβου, ενός ανθρώπου που χάραξε τον ψυχισμό μας, διαμόρφωσε το συναισθηματικό μας κόσμο και μας άφησε τόσο απότομα την 16η Μαΐου 2010. O Ρόνι Τζείμς Ντίο (Ronnie James Dio) άφησε την τελευταία του πνοή στις 7.45, ώρα Αμερικής μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο και βύθισε στο πένθος τα εκατομμύρια φίλων του. Κάτι που απεχθανόμουν πάντα ήταν τα «ξύλινα» βιογραφικά που συνοδεύουν το χαμό εξαίρετων ανθρώπων. Δε σκοπεύω λοιπόν να ...
γράψω την πολυσήμαντη ιστορία του πιο συμπαθητικού κοντού της ροκ και μεταλλικής μουσικής. Ο Ρόνι ήταν ο άνθρωπος που διαμόρφωσε γενεές ολόκληρες με τους διορατικούς και εύστοχους στίχους του. Ήταν η αξεπέραστη φωνή που αποτυπωνόταν στους νευρώνες του εγκεφάλου μας. Ο ξαφνικός χαμός του συγκίνησε και δάκρυσε όλα τα πρόσωπα όλων όσων τoν αγάπησαν. Όχι, δεν ήταν ο μπρατσαράς με τους κοιλιακούς έξω στη σκηνή, ούτε χρησιμοποίησε σκανδαλοθηρικά περιοδικά για να χτίσει τη φήμη του. Αντίθετα, μίλησε στην ψυχή μας, τραγουδώντας για την αγάπη, τη ζωή, το κουράγιο, την αλληλεγγύη και τα οράματα του κόσμου. Και έγινε Θρύλος. Το 1985 μάζεψε τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της hard rock και metal μουσικής για να ηχογραφήσουν το μοναδικό “Stars”, τα έσοδα του οποίου πήγαν στα πεινασμένα και εξαθλιωμένα παιδιά της Αφρικής. Αυτός ήταν ο μοναδικός Ρόνι: μικρός στο δέμας, αλλά με μια καρδιά τόσο μεγάλη που έφτανε ως τη στρατόσφαιρα.
Η είδηση του χαμού του εξαπλώθηκε με την ταχύτητα του φωτός, ελέω του διαδικτύου. Ο αγαπητός μου φίλος Κώστας, μου έγραψε στο sms του αμέσα μετά την τραγική είδηση: «Πώς θα ήμασταν αν δεν υπήρχε αυτός;». Έβαλα τα κλάματα. Γιατί ο Ρόνι μας έπλασε, διαμόρφωσε τα γούστα μας και την οπτική γωνία από την οποία μαχόμαστε στο στίβο της ζωής. Μαζί με το φευγιό του, κλείνει και ένα κομμάτι του εαυτού μας, μια ολόκληρη εποχή.
Στους χαλεπούς καιρούς που βιώνουμε σαν χώρα, τα τραγούδια του ήταν φάρμακο ανακούφισης, παρηγοριά και όραμα. Τώρα, θα πορευτούμε χωρίς αυτόν, με μόνη συντροφιά την τιτάνια φωνή του και τους ιερούς στίχους του. Για όλους εμάς που ονειρευτήκαμε, που ερωτευθήκαμε, που πέσαμε και σηκωθήκαμε με τα τραγούδια του, ο πόνος είναι μεγάλος. Με το θάνατο του παίρνει τα συναισθήματα μας, τα οράματα μας και την ταυτότητα μας. Γιατί αυτός μας τα έπλασε. Θρηνούμε το χαμό ενός πνευματικού ανθρώπου, το χαμό ενός αξεπέραστου καλλιτέχνη. Πολλές φορές λέγαμε με τους φίλους μας ότι μετά το πλάσιμο του Ρόνι, ο Θεός έσπασε το καλούπι. Και μάλλον είχαμε δίκιο. Γιατί όμοιος του δε θα υπάρξει ποτέ.
Το πληκτρολόγιο του υπολογιστή μουσκεύει, τα λόγια πλέον στερεύουν και η καρδιά πονά. Αγαπημένε Ρόνι, σε αποχαιρετούμε με πόνο και θλίψη. Ήσουν ο φάρος της εφηβείας μας και ο οδηγός της ενήλικης ζωής μας. Μακάρι τα παιδιά μας να οραματιστούν από το τεράστιο μουσικό σου έργο και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι από ότι εμείς. Καλό σου ταξίδι λατρεμένε μας.
“This is your life
This is your time
What if the flame won't last forever
This is your here
This is your now
Let it be magical”
(Αυτή είναι η ζωή σου
Αυτή είναι η ώρα σου
Τι κι αν η φλόγα δεν κρατήσει για πάντα
Αυτό είναι το δικό σου Εδώ
Αυτό είναι το δικό σου Tώρα
Ας είναι μαγικό)"
Δημήτρης Σταράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου