Το λαμπερό της χαμόγελο χάθηκε μέσα στις στάχτες και τους πυκνούς καπνούς. Τα διαπεραστικά καστανά μάτια της Βιβής Ζούλια έκλεισαν για πάντα, παίρνοντας μαζί τους τα όνειρα που δεν πρόφτασε να ζήσει. Η τελευταία της εικόνα, πεσμένη στο μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου του φλεγόμενου κτιρίου του υποκαταστήματος της Marfin, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο προκαλώντας ρίγη συγκίνησης.Σε τρεις μήνες σχεδίαζε να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας για να δεθεί με τα «γλυκά» δεσμά του γάμου με τον πολυαγαπημένο σύντροφο της ζωής της, Νίκο. Η αδικοχαμένη Βιβή αγαπούσε την οικογένεια, ήθελε να κάνει πολλά παιδιά και να χαρίσει στιγμές ευτυχίας σε όσους τη στήριζαν και την αγαπούσαν.
Ομως η μοίρα έπαιξε άσχημο παιχνίδι με τη ζωή της και την ανάγκασε να ντυθεί νυφούλα, όχι όπως το είχε ονειρευτεί, αλλά στο κοιμητήριο Αμαρουσίου, το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής, «λουσμένη» από λευκά τριαντάφυλλα, καυτά δάκρυα και αναπάντητα «γιατί».
Το πρωινό της Τετάρτης 5 Μαΐου η Βιβή, ντυμένη στα κόκκινα, πέρασε για τελευταία φορά την πόρτα του μοιραίου κτιρίου στην οδό Σταδίου 23. Ηταν μία από τις ελάχιστες φορές που δεν συνοδευόταν από τον σύντροφό της Νίκο, ο οποίος απουσίαζε από την τράπεζα λόγω τριήμερης άδειας.
Λίγες ώρες αργότερα το νεοκλασικό κτίριο θα τυλιχθεί στις φλόγες και τέσσερις αθώες ψυχές, ανάμεσα τους και η Βιβή, θα δώσουν την άνιση μάχη με τον θάνατο. Δεν θα τα καταφέρουν. Κάποιοι αποφάσισαν να σβήσουν το χαμόγελό της, που όμως θα ζει για πάντα στις καρδιές και το μυαλό όλων…
Οσοι τη γνώριζαν έχουν μόνο καλά λόγια να πουν για τη δική τους «Μπίμπι» και δεν πρόκειται να την ξεχάσουν ποτέ. Ηταν το «γελαστό κορίτσι». Πτυχιούχος του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου, η 35χρονη Βιβή έπιασε την πρώτη της δουλ
λειά στην Εθνική Τράπεζα της Νέας Ερυθραίας. Λίγο καιρό αργότερα ταξίδεψε στο Λονδίνο για να κάνει το μεταπτυχιακό της στα διεθνή τραπεζικά και χρηματοοικονομικά του University of Greenwich, ενώ κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην πρωτεύουσα της Βρετανίας εργάστηκε σε μία από τις καλύτερες τράπεζες της χώρας θέτοντας γερές βάσεις για μια λαμπρή καριέρα στο επάγγελμα που τόσο αγαπούσε.
Η επιστροφή της στην Αθήνα συνοδεύτηκε από τη δικαίωση των κόπων της, αφού τα τελευταία δύο χρόνια είχε αναλάβει τη θέση της προϊσταμένης στο τμήμα δανείων της Marfin Εγνατία Bank στην οδό Σταδίου, εκεί όπου γνώρισε τον συνάδελφο και σύντροφο της ζωής της Νίκο, αλλά και που έμελλε να αφήσει τόσο άδικα την τελευταία της πνοή.
Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος σχεδίαζε να επισκεφτεί τον τόπο καταγωγής της, το χωριό Πέρα Τριοβάσαλο στην αγαπημένη της Μύλο. Ηταν το μέρος όπου συνήθιζε να περνάει ξέγνοιαστα καλοκαίρια, παρέα με συγγενείς και φίλους στους οποίους είχε εκμυστηρευτεί πως περίμενε πώς και πώς τη στιγμή που θα παντρευόταν, ενώ πάντα το πρόσωπό της φωτιζόταν από ευτυχία όταν της ευχόντουσαν για τον δικό της γάμο. Ενας γάμος που δεν έγινε ποτέ, γιατί έτσι το θέλησαν κάποιοι...
ΕΛΕΑΝΑ-ΖΩΗ ΡΟΥΣΣΟΥ, ΑΝΔΡΕΑ ΑΞΙΩΤΗ, ΘΑΝΟΥ ΜΑΚΡΟΓΑΜΒΡΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου