Λίγη διάκριση δε βλάπτει...

Του Δημήτρη Φανού

Σχεδόν, καθημερινώς, στο κέντρο της Αθήνας εκδηλώνεται και από μία (το λιγότερο) κινητοποίηση. Μερικοί θα πουν, ότι είναι επιβεβλημένο. Και δεν έχουν άδικο, μέρες που ζούμε... Άλλοι όμως, θα διαφωνήσουν. Σε κάθε περίπτωση, το μεγαλύτερο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, πλέον, προσελκύουν κάποια μεμονωμένα γεγονότα με ιδιαίτερο, όμως, ειδικό βάρος.
 

Οι πιο ήπιες-θεωρητικά τουλάχιστον-διαδηλώσεις που γίνονται στο κέντρο, είναι αυτές της ΑΔΕΔΥ. Την περασμένη Δευτέρα, είχαμε μία τέτοια, η οποία στιγματίστηκε από ένα γεγονός που ούτε στα "ψιλά" δεν πέρασε. Κι όμως, θα 'πρεπε. Εκεί, προς το τέλος της βραδιάς όταν η πορεία είχε φτάσει στην πλατεία Συντάγματος και έβαινε προς την ολοκλήρωσή της, καμιά 15αριά άντρες των ΜΑΤ έπεσαν πάνω σε έναν άντρα, τον έριξαν βίαια κάτω και τον ακινητοποίησαν, λες και επρόκειτο για τον Πάσσαρη... Πλησίασα να δω ποιος και τι ήταν. Ήταν ένας αμούστακος νεαρούλης 15 περίπου χρόνων. Καμία σχέση με τις γνωστές ''μπαρουτοκαπνισμένες'' φάτσες που δεν θα τους έλεγε και πολλά πράγματα μια προσαγωγή. Το αντίθετο, μάλιστα, θα τους κολάκευε! Ήταν ένα παιδάκι φοβισμένο και σαστισμένο! Και αλίμονο αν κάποιοι έμπειροι επικεφαλής αξιωματικοί που έχουν φάει το πεζοδρόμιο με το κουτάλι, δεν μπορούν να εντοπίσουν τόσο κραυγαλέες διαφορές μεταξύ φυσιογνωμιών.
Όταν τους ρώτησα γιατί τον προσάγουν, προέβαλαν το αιτιολογικό ότι κρατούσε πέτρες.
Λες και αυτό δικαιολογούσε την εν είδει λάφυρου, περιφορά του στην πλατεία Συντάγματος, από μισή διμοιρία. Από δίπλα και κάποιοι συνδικαλιστές που ακολουθούσαν την ''πομπή'' προσπαθώντας να πείσουν τους αστυνομικούς ότι επρόκειτο μόνο για ένα παιδί. Ο Μανώλης Καλομοίρης της ΟΛΜΕ, βράχνιασε φωνάζοντας να τον αφήσουν. Εντελώς, όμως, μάταια. Στο τέλος κι αφού προηγήθηκε μια άσκοπη διαδρομή λες και είχαν χάσει το δρόμο, τον οδήγησαν σε ένα περιπολικό. Πριν τον βάλουν μέσα, του πέρασαν και χειροπέδες!!!
Δεν πίστευα στα μάτια μου. Προς τι η διαπόμπευση ενός μικρού παιδιού, που έστω κρατούσε πέτρες, λίγο πριν;; Τι νόημα είχαν οι χειροπέδες; Μήπως τον αξιολόγησαν ως άξιο απόδρασης;; Ίσως! Αν ναι, είναι ντροπή. Αν όχι, τότε σίγουρα δεν είναι παλικαριά!
Το σοκ αυτό, ο πιτσιρικάς θα το θυμάται για όλη του τη ζωή. Και "καλώς" αυτό για ορισμένους που τάσσονται υπέρ αυτού του είδους τα ''μαθήματα ζωής''... Για εκείνο το δόλιο παιδάκι, όμως, που έπρεπε δημοσία να φορέσει σαν το χειρότερο κατακάθι, χειροπέδες επειδή κρατούσε "λέει...", πέτρες;;
ΠΗΓΗ: 
http://www.athina984.gr/node/90975