ΤΟΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΜΙΚΡΟ...

Σκηνικό 1ο: Κυριακή, λίγο πριν τις 6 το απόγευμα, στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ του ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός προηγείται του Πανιωνίου 97-50 και λίγα δευτερόλεπτα πριν το ματς τελειώσει οι φίλαθλοι αποδοκιμάζουν στην επίθεση των φιλοξενούμενων ώστε να δοθεί η ευκαιρία για τρίποντο, νταμπλ σκορ και το εξωπραγματικό +50. Η άμυνα βγαίνει, ο Ομπράντοβιτς δίνει εντολή για τρίποντο, το σουτ χάνεται, το ματς τελειώνει. Αποθέωση. Ολα αυτά απέναντι σε μια ομάδα παραδοσιακά δυνατή και φυσικά επιπέδου Ευρωλίγκα. Σκηνικό 2ο: Κυριακή, λίγο πριν τις 9 το βράδυ, στο γήπεδο ποδοσφαίρου του ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός προηγείται 3-0 του ΠΑΟΚ, και χωρίς να το πολυσκεφτεί, κατεβάζει ταχύτητα και απλώς περιμένει τον διαιτητή να σφυρίξει τη λήξη. Ουδείς ασχολείται ούτε φίλαθλοι ούτε προπονητής. Επειτα στη συνέντευξη τύπου ο Τεν Κάτε ομολογεί το οφθαλμοφανές. "Τα τελευταία 20 λεπτά δεν παίζαμε, θα μπορούσαμε να πετύχουμε κι άλλα γκολ". Τι θέλει να πει ο ποιητής; Η μια ομάδα χτίζει χαρακτήρα χρόνια τώρα και αποτελειώνει κάθε αντίπαλο σκυλιάζοντας και παίζοντας στο μάξιμουμ σε κάθε ματς, όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος, όποιο κι αν είναι το σκορ. Ετσι προκαλεί σεβασμό, τρόμο, δέος. Ετσι γίνονται οι πρωταθλητές κύριοι. Με λεφτά (να' ναι καλά οι Γιαννακόπουλοι), στιβαρή διοίκηση (να 'ναι καλά Θανάσης και Παύλος), σοβαρό και αμετακίνητο προπονητή και τους καλύτερους παίκτες. Από την άλλη οι του ποδοσφαίρου έχουν βολευτεί λες και βρίσκονται στο δημόσιο. Συνηθισμένοι στην καρπαζιά, συνηθισμένοι στην 2η θέση, συνηθισμένοι στις εύκολες δικαιολογίες, παίζουν ένα ματς και κάθονται για δυο-τρία. Δυστυχώς έτσι συνήθισε σιγά σιγά κι ο κόσμος να βολεύεται με τα λίγα και τους "λίγους", με τα ημίμετρα και τις δεύτερες θέσεις. Εμαθε να συναγωνίζεται ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ που θα έπρεπε να τις κερδίζει πριν καν πατήσουν στο χορτάρι. Με διοίκηση που είναι "μικρή" για έναν μεγάλο Παναθηναϊκό όπως τον ονειρεύονται οι εκατομμύρια πιστοί του και προέδρους που ασχολούνται πως θα μικρύνουν τα κατορθώματα του μπάσκετ καταφεύγοντας σε μικρότητες και μετόχους που ταϊζουν κουτόχορτο και ψεύτικα μεγάλα λόγια τον κόσμο. Φταίνε όμως και οι φίλοι του Παναθηναϊκού που ανέχονται με τη στάση τους τα μύρια όσα. Που δεν στέλνουν από εκεί που ήρθαν όλους εκείνουν που μίκρυναν και μικραίνουν με την στάση τους τη μεγαλύτερη ελληνική ομάδα. Ας αλλάξουν μυαλά όσο είναι καιρός! Η ανοχή έχει και τα όρια της!