Μια άλλη περίπτωση "ρεπόρτερ" που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και "ηθοποιός" είναι η Ε. Η Ε θεωρεί ότι η ζωή είναι μια παράσταση, καμμιά διαφωνία. Όμως η ζωή δεν είναι κατσαρόλες και φαγητό αυτά είναι δεύτερα και εσύ για να γίνεις πρωταγωνίστρια και όχι απλώς θεατής πρέπει να σκέφτεσαι ότι η ανάγκη μας για φαγητό δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη μας για ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ. Όταν οι κατσαρόλες νικάνε την δημοσιογραφία , πρέπει η Ε να υψώσει το μικρό ή μεγάλο αναστημά της και να πει όχι το φαγητό δεν είναι απόλαυση αλλά απλώς αναγκαίο για να ζούμε. Βάλε χρώμα στην ζωή σου , ρώτα και τους γύρω σου που μιλάνε μόνο για κατσαρόλες είναι ευτυχισμένοι; Γιατί εάν σου πούνε ναι, σίγουρα είναι σε άλλο κόσμο και έχουν χρόνια να διασκεδάσουν πραγματικά.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ Ε........
Μια άλλη περίπτωση "ρεπόρτερ" που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και "ηθοποιός" είναι η Ε. Η Ε θεωρεί ότι η ζωή είναι μια παράσταση, καμμιά διαφωνία. Όμως η ζωή δεν είναι κατσαρόλες και φαγητό αυτά είναι δεύτερα και εσύ για να γίνεις πρωταγωνίστρια και όχι απλώς θεατής πρέπει να σκέφτεσαι ότι η ανάγκη μας για φαγητό δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη μας για ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ. Όταν οι κατσαρόλες νικάνε την δημοσιογραφία , πρέπει η Ε να υψώσει το μικρό ή μεγάλο αναστημά της και να πει όχι το φαγητό δεν είναι απόλαυση αλλά απλώς αναγκαίο για να ζούμε. Βάλε χρώμα στην ζωή σου , ρώτα και τους γύρω σου που μιλάνε μόνο για κατσαρόλες είναι ευτυχισμένοι; Γιατί εάν σου πούνε ναι, σίγουρα είναι σε άλλο κόσμο και έχουν χρόνια να διασκεδάσουν πραγματικά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ο Άδωνις φαντάζεται μέρες του 1917
Ο Άδωνις Γεωργιάδης από την ασφάλεια του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που φρουρείται σαν «αστακός», ρίχνει κλεφτές ματιές έξω, στην πλατεία...
-
ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ Ή ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΓΑΜΑΜΕ ΤΕΛΕΙΩΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΜΕ ΦΟΥΛ ΑΝΑΤΟΛΙΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ
4 σχόλια:
Όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με την δημοσιογραφία δεν σκέφτηκα ποτέ πως η λέξη ρεπόρτερ θα μπορούσε να μπαίνει σε εισαγωγικά. Δεν σκέφτηκα επίσης ποτέ πως υπάρχουν περιπτώσεις δημοσιογράφων. Ή είσαι ή δεν είσαι. Ή δέχεσαι να παίξεις στην παράσταση ποιώντας ήθος ή μένεις σπίτι σου. Και το ήθος δεν εξαρτάται από το εάν ασχολείσαι με κατσαρόλες ή με στυγερά εγκλήματα αλλά κυρίως από τον τρόπο που το κάνεις. Άλλωστε σε αυτήν την ζωή τίποτα δεν γίνεται χωρίς όρια εάν βέβαια θέλουμε να σεβόμαστε και την ύπαρξη του άλλου. Τα υπόλοιπα είναι ψευδαισθήσεις.
Σίγουρα όλοι αυτοί που μιλάνε μόνο για κατσαρόλες δεν είναι ευτυχισμένοι. Όταν όμως δεν μπορείς να κάνεις δημοσιογραφία επιλέγεις να δώσεις μια στιγμή χαράς σε όλους αυτούς που είναι εγκλωβισμένοι στην καθημερινότητά τους. Κάποιες φορές είναι προτιμότερο από το να καταστρέφεις ζωές ανθρώπων μόνο και μόνο για να μπορείς να δηλώνεις δημοσιογράφος.
Και όλα αυτά τα λέω γιατί στα 23 μου χρόνια μυρίζοντας την βροχή, το νωπό χώμα και τα φαγητά από τις κατσαρόλες που εσύ θεωρείς ανούσιες έχω την πολυτέλεια να θυμάμαι την ζωή μου. Τους ανθρώπους που έχουν περάσει από αυτήν, αυτούς που αγαπάω και έχασα, αυτούς που αγαπάω και είναι δίπλα μου. Εάν αυτή δεν είναι η ουσία τότε ποια είναι;
Η ζωή είναι μια παράσταση. Ειδικά σ' αυτόν το χώρο ζούμε το "θέατρο" καθημερινά αναμεσά μας. Ευριδίκη, όπως υπάρχουν διάφορες περιπτώσεις ανθρώπων έτσι υπάρχουν και περιπτώσεις δημοσιογράφων. Είναι άδικο να τους βάζεις όλους στο ίδιο καζάνι. Μακάρι να καταφέρεις να παίξεις εσύ στην παράσταση ποιώντας ήθος, ξέρεις όμως είναι πολύ δύσκολο. Και πίστεψε με, κανείς δεν επιλέγει να μείνει σπίτι του, πολλές φορές τον κλείνουν μέσα σ' αυτό. Στην ηλικία των 23 που βρίσκεσαι, πρόσεχε γιατί είναι πολύ νωρίς για να χάσεις το νόημα. Απλά συνέχισε την καλή δουλειά που κάνεις, με την ίδια όρεξη που βουτάς το ψωμί σου στη σάλτσα απο τις "γαρίδες με κρέμα γάλακτος και ούζο".
Στο γκάλοπ που βάλατε "Ποιές ειδήσεις παρακολουθείτε" θα έπρεπε να υπάρχει και επιλογή καμία. Έχουμε (μάλλον να μιλήσω για τον εαυτό μου) έχω συχαθεί να ακούω και να βλέπω τις ανούσιες ειδήσεις που μας προβάλλετε (τα κανάλια) καθημερινά. Ένα θέμα το πιπιλάτε από το πρωί ως το βράδυ για (έλεος πια) σχεδόν ένα μήνα. Λοιπόν ναι καλύτερα στις κατσαρόλες να μαγειρεύουμε και να δίνουμε χαρά στην οικογένειά μας από το να σας βλέπουμε στην τηλεόραση. Στο διαδίκτυο τουλάχιστον ενημερωνόμαστε για το τι συμβαίνει στον κόσμο γύρω μας και όχι πώς, τι, γιατί και με ποιάν το έκανε ο Ζαχόπουλος.
Σχετικά με την Ε. Είμαι ο Ζ όχι ο Ζορό αλλά η συμβολική συνέχεια ενος προβληματισμού που ξεκινάει απο Δ(Δημοσιογραφία). Εχουμε προς το παρόν λοιπόν Δ, Ε, Ζ.Μας λείπει το Α- Β και το Γ...και θα μας λειπει για καιρό αφού εχουμε χάσει λίγο τον ελεγχο των πραγμάτων και την "Α-Β" μας, τα βασικά. Τι θέλω να πω; Το να χαραμίζει κανεις το δημοσιογραφικό του ταλέντο σε μια τηλεοπτική κουζίνα οπωσδήποτε δεν ειναι και το καλύτερο αλλα πρέπει να σκεφτούμε οτι:
α) Αλλο Δημοσιογραφία κι άλλο Τηλεόραση. Οι περισσότεροι κάνουν Τηλεόραση και ελάχιστοι Δημοσιογράφια. Οι σοβαροφάνεις επιπλέουν επειδή η γελοιότητα πήρε προαγωγή και έγινε μέσος όρος.
β) Οι "καλές πόρτες" και οι σωστές δουλειές με προοπτική και με συνθήκες κατάλληλες για έναν νέο άνθρωπο είναι ελάχιστες και φυσικά όχι για όλους.
Γ)Αξίζει να επισημάνουμε ότι ο καλος ποτέ δεν χάνεται. Πολλοί καταξιωμένοι δημοσιογράφοι ξεκίνησαν απο χαμηλά γράφοντας είτε σε περιοδικά για ροζ κοριτσιστικα όνειρα είτε "τα φαρμακεία" ενημερωνοντας έτσι ξάγρυπνους γονείς που αναζητουσαν ενα κουτι υπόθετα...
δ)Η λέξη "δημοσιογράφος" στις μέρες του αδυσώπητου τηλεοπτικού ανταγωνισμού καλύπτει ουσιαστικά πολλα πράγματα και κυρίως τρύπες: είναι αυτος που θα σηκώσει τηλεφωνα, που θα παει για καφέ δικό του και θα φέρει και σε άλλους τρεις, που θα μαζέψει το βράδυ τις εφημερίδες, που θα τρέξει με το μηχανάκι την κασέτα στο στούντιο, που θα κουβαλήσει με τους βοηθούς παραγωγής τα πράγματα για το πλατό, που θα πάει με χαντικαμ στο δέντρο σαν τον μακάκα να κρατησει καραουλι, που θα πρέπει να πληρώσει τα ταξί των καλεσμένων, που θα πρέπει να κάνει πολλά άλλα οπως κάνανε οι περισσότεροι στην αρχή μόνο και μόνο για να βρίσκεται σε έναν χώρο που νομίζει πως του ταιριάζει και που τον έχει ονειρευτεί διαφορετικά. Και μην μου πείτε πως έτσι "φιλτράρουμε" αυτους που θέλουν πραγματικά την δουλειά γιατι πλέον στο χώρο αυτό (τηλεόραση) υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: Αυτοι που προσπαθουν να κάνουν σωστα την δουελιά τους και να ανέβουν με σωστα, σταθερά βήματα και αυτοί που θέλουν απλώς να πετύχουν. Αυτοί είναι οι περισσότεροι πλέον.
Αυτος λοιπόν που έχει στόχο, όνειρα, δημοσιογραφικό ενστικτο, μόρφωση, καλλιέργειακαι αντικειμενικές δυσκολίες αλλά οχι γνωριμίες, πείρα, πουτ..νια μπορεί να ονειρευεται το μέλλον του ακόμη κι όταν αυτό καθρεφτίζεται στον ανοξείδωτο πάτο μιας κατσαρόλας...
Απαιτειται ρεαλισμός. Ρεαλισμός σημαίνει να υπάρχεις στο χώρο μέχρι να βρεις την ευκαιρία για κάτι καλύτερο...Οποιος γυρίζει μυρίζει και αν έχεις μάθει από μυρωδιές έστω και της κουζίνας ξέρεις να βρεις και την συνέχεια σου...
Ζ οπως ο νομάρχης Ψ Ω...
Δημοσίευση σχολίου