ΓΑΜΟΣ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ;

Σε μερικές μέρες παντρεύεται ένας φίλος και συνάδελφος, διαβάζοντας το προσκλητήριο και επειδή είμαστε ίδια ηλικία(36 Μαΐων στην κυριολεξία αφού είχα την τύχη να γεννηθώ Μάιο, και την ατυχία οι άλλοι που με συναναστρέφονται) μπήκα σε κάποιες σκέψεις που θα μοιραστώ μαζί σας. Πρώτα από όλα να σας πω ότι από την παιδική μου ηλικία ήμουν υπέρ του γάμου. Οποια έβλεπα και μου άρεσε έλεγα θα την παντρευτώ φέρνοντας σε δύσκολη θέση την μακαρίτισσα την μητέρα μου που όσο περνάνε τα χρόνια μου λείπει όλο και περισσότερο. Ας είναι η ζώη τα έφερε έτσι και ένας φανατικός υποστηρικτής του γάμου και της οικογένειας μετατρέπεται σιγά-σιγά σε φανατικό εργένη. Πάντα δυστυχώς συνδύαζα τον γάμο με την οικογένεια και τα παιδιά όμως οι γυναίκες που με κέρδισαν είχαν ήδη παιδιά, είχαν άλλη πατρίδα που τους περίμενε και επειδή αγαπάω πάντα αληθινά και με πάθος δεν θα κρατούσα κάποια κοντά μου όταν μακρυά μου θα περνούσε πολύ καλύτερα.Τα προβλήματα ήταν πάντα γενναιόδωρα μαζί μου και χωρίς να ψάχνω να βρω δικαιολογίες για την ελευθερία μου ήταν τροχοπέδη στην υπόθεση γάμου. Αλλωστε εαν δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας συγγενικό μου πρόσωπο από τα 18 μου χρόνια είχα αποφασίσει ότι η Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα ανθυγιεινή για μένα. Ομως δεν έφυγα γιατί ένιωθα ότι η παρουσία μου έδω δίνει ζωή στο συγγενικό μου αυτό πρόσωπο. Κάθομαι και σκέφτομαι λοιπόν εάν θα μπορούσα να κάνω παιδιά με κάποια από τις σχέσεις που είχα. Μόνο με αυτές που είχαν και σίγουρα με όσες έδιωξα για να έχουν καλύτερο μέλλον. Μάλλον κάτι θα φταίει σκέφτηκα τι όμως; Μήπως είμαι άπιστος; Μα πως μπορεί να είναι άπιστος κάποιος που ζει μόνο για να πιστεύει με πάθος τις ιδέες του; Μάλλον θα φταίει που με πόλλες αιτίες εκεί γύρω στα 22 αποφάσισα ότι δεν θα ήθελα να παντρευτώ Ελληνίδα έστω και εάν ήταν η Τζούλια Αλεξανδράτου. Γιατί το αποφάσισα γιατί με κέρδισε η συμπεριφορά των ξένων πιο γυναίκες, άμα δεν τους αρέσεις δεν πρόκειται να κοιμηθούν ποτέ μαζί σου(εκτός και σου ξεφουσκώσουν τον τραπεζικό σου λογαριασμό αλλά πιστέψτε με θα στον πουν στα ίσα φίλε είσαι χάλια αλλά θα κοιμηθώ μαζί σου γιατί έχω ανάγκη τα χρήματα πόσες ελληνίδες ξέρετε να το έχουν πει αυτό;)ένα άλλο πλεονεκτημά τους είναι ότι σε βλέπουν πάντα σαν παιδί,αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιατί ο άνδρας όσο σκληρός και εαν είναι κατά βάθος είναι ένα παιδί που του αρέσει πάντα να παίζει. Ετσι λοιπόν όταν δημιουργήσεις αυτή την φιλοσοφία μέσα στο κεφάλι σου χωρίς να το θέλεις πληγώνεις και κάποιες που εαν δεν ήταν Ελληνίδες θα μπορούσες να κοιμηθείς μαζί τους. Μία από αυτες μου πρότεινε να πάμε μάζι στον γάμο του κοινού φίλου μας , μία κοπέλα που ενώ ξέρει τις απόψεις μου για τις Ελληνίδες εξακολουθεί να χαίρεται στις χαρές μου και να στεναχωριέται στις λύπες μου. Δεν θα πάω στον γάμο μαζί της γιατί θα ήθελα πραγματικά να μπορούσα να τις εξηγήσω ότι η αγάπη δεν κερδίζεται από αυτούς που την αξίζουν αλλά δωρίζεται τις πιο πολλές φορές σε άτομα που δεν θα άξιζαν τέτοια τύχη. Ξέρω ότι αρκέτες Ελληνίδες πιστεύουν ότι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις ξένες όμως η αλήθεια βγάζει μάτια το ίδιο σε μεγάλο βαθμό συμβαίνει και με τους Ελληνες ιδίως μετά τα σαράντα έχουν μειωμένη αυτοπεποίθηση και πολλά παραπανίσια κιλά πιστεύουν βέβαια ότι τα πάντα αγοράζονται με το χρήμα αλλά και σε αυτό είναι λάθος. Πάντως για να έρθουμε πάλι στο αρχικό μας θέμα ο γάμος είναι η απόλυτη εμπειρία όταν παντρεύεσαι αυτή που πραγματικά θέλεις και όχι όποια τύχει έτσι για να μην περνάνε τα χρόνια. Ομως εάν αυτη ήρθε και έφυγε ή ακόμα χειρότερα την έδιωξες τότε τι γίνεται; ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΠΡΟΣΕΧΩΣ

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Πρώτη φορά μπαίνω σε διαδικασία να σχολιάσω ένα κείμενο. Αλλά ακόμη και αν ήατν δημοσιευμένο σε παεριοδικό πάλι θα έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία.
"Η αγάπη δεν κερδίζεται αλλά δωρίζεται", γι' αυτό και αξιόλογοι άνθρωποι δυστυχώς μένουν μόνοι τους. Ωστόσο, έχω φτάσει στο συμπέρασμα ότι η μεγάλη αγάπη περνάει μια φορά στην ζωή μας και γι' αυτό πρέπει να την καταλάβουμε έχοντας όλες μας τις αισθήσεις σε ετοιμότητα. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή...
Αγαπημένε μου φίλε Σταύρο, εγώ πια πιστεύω ότι δεν πρέπει να μετανιώνουμε για τίποτα και να αγαπάμε την μοναξιά που μας παίρνει αγκαλιά καθημερινά.
Εξάλλου οι φίλοι μας μας αγαπούν καθημερινά και υπάρχει ευκαιρία να αποκτάς σε όλη την διάρκεια της ζωής μας...
Όσο για το γάμο θα είμαστε πάντα οι μπροστάρηδες καλεσμένοι που θα χαιρόμαστε πραγματικά με την ευτυχία των άλλων...

Ο Άδωνις φαντάζεται μέρες του 1917

Ο Άδωνις Γεωργιάδης από την ασφάλεια του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που φρουρείται σαν «αστακός», ρίχνει κλεφτές ματιές έξω, στην πλατεία...